اسم آن خانم، فاطمه(س)  است و برای آن بزرگوار هشت لقب ذکر کرده‌اند : صدیقه، راضیه، مرضیه، زهرا، بتول، عذرا، مبارکه و طاهره. از بعضی روایات استفاده می‌شود که زکیه و محدثه از القاب آن خانم است و کنیه ایشان "ام‌ابیها" است و این کنیه را که افتخاری بر آن حضرت است، پیامبر گرامی(ص) به ایشان داده است..

ام ابیها به معنی «مادر پدرش»؛ یعنی زهرا(س)  مادر پدر خویش است. این کنیه معانی مختلفی دارد، اما بهترین معنی همان است که پیامبر (ص) به این کنیه داد یعنی: «زهرا(س)  علت غایی جهان هستی است.»  و اگر کسی ادا کند که واسطه فیض عالم هستی نیز هست، ادای او بدون دلیل به گزاف نیست.

عمر آن بزرگوار تقریباً هجده سال است. در روز جمعه بیستم جمادی الثانی سال دوم بعثت به دنیا آمد و سال یازدهم از هجرت، سوم جمادی الثانی به دست گردانندگان سقیفه بنی ساعده شهید شد.

در باب ولادت صدیقه طاهره از پیامبر اکرم(ص)  روایت شده است که:

زمان ولادت حضرت فاطمه(س) فرا رسید. در این هنگام خدیجه(س)  به دنبال زنان قریش و بنی‌هاشم فرستاد که بیایند و او را در وضع حمل کمک کنند، ولی آنان پیام فرستادند که تو از خواسته ما سرپیچی کردی و با محمد ـ(ص)ـ که ثروتی نداشت ازدواج کردی. ما نیز به کمک تو نخواهیم شتافت. خدیجه(س) از این پیام غمگین شد و در این حال بود که ناگاه چهار زن همچون زنان بنی‌هاشم بودند بر او وارد شدند و او از دیدن ایشان ترسان شد. پس یکی از آن زنان گفت: خدیجه ـ(س)ـ   اندوهگین مباش، ما فرستادگان پروردگار تو و خواهران تو هستیم. خداوند ما را فرستاده تا در وضع حمل به تو کمک کنیم.

پس یکی از آن زنان در سمت راست خدیجه(س)  نشست و یکی در مقابل و دیگری در پشت سر، تا آنکه فاطمه طاهر و مطهر به دنیا آمد. وقتی که فاطمه(س) بر زمین قرار گرفت، نوری از او متلألأ شد که به تمامی خانه‌های مکه و سراسر زمین وارد گشت. پس ده تن از حورالعین به خانه خدیجه(س) درآمدند که با هر یک طشتی و آبریزی از بهشت بود و آبریز پر از آب کوثر.

امام صادق(ع):

  «زَهَرَ نُوُرها لِاَهْلِ السَّماءِ کَما یَزْهَرُ نُوُر الْکَواکِبِ لاَهْلِ الاَرْضِ»

«نور فاطمه چنان بر اهل آسمان می‌درخشد که نور ستارگان بر اهل زمین» 

روز پر افتخار ولادت زنی است که از معجزات تاریخ و افتخارات عالم وجود است.

زنی که عالم به او افتخار دارد.

این ولادت بر شما مبارک