«دلنوشته ای  از پدر به پسر»

از: پدری که عمر خود را پشت سر گذاشته است ...

به: فرزندی که در گرو گذشت زمان است ...

... پسرم چشم دلت را به فجایع این دنیا بگشاى و آن را از حمله روزگار و هجوم سختیها و از دگرگونى روزگار و گردش شب و روز بترسان. اخبار گذشتگان را بر او عرضه دار و از آنچه به پیشینیان تو رسیده است، آگاهش ساز. بر خانه‏ها و آثارشان بگذر و در آنچه از آنها باقی مانده است سیر و گردش نما. آنگاه به کارهایی که گذشتگان انجام دادند، بنگر و در چیزهایی که از آن دل کندند و رفتند و اینکه در کجا فرود آمدند بیندیش. پس در این صورت خواهى دید که از جمع دوستان بریده‏اند و به دیار غربت رخت کشیده‏اند و تو نیز، یکى از آنها خواهى بود، پس کار خویش را اصلاح کن و آخرتت را به دنیایت مفروش...

پسرم نفس خود را میزان میان خود و دیگران قرار ده، پس آنچه را که براى خود دوست دارى براى دیگران نیز دوست بدار و آنچه را که براى خود نمى‏پسندى، براى دیگران مپسند. به دیگران ستم روا مدار، آنگونه که دوست ندارى به تو ستم شود. نیکوکار باش، آنگونه که دوست دارى به تو نیکى کنند و آنچه را که براى دیگران زشت مى‏دارى براى خود نیز زشت بشمار...  آنچه را دوست ندارى به تو نسبت دهند، درباره دیگران مگو. بدان که خود بزرگ بینى و غرور، مخالف راستى و آفت عقل است ...

پسرم همانا من به تحقیق تو را از دنیا و حالتها و نابودی و دگرگون شدن و انتقال آن از حالی به حالی دیگر آگاه ساختم، همچنین از آخرت و آنچه در آن برای اهلش آماده گشته به تو خبر دادم و درباره هر دو (یعنی دنیا و آخرت) مثَلهایی برای تو زدم تا از آن مثلها عبرت بگیری و آنها را راهنمای خود قرار دهی. همانا مثل آن کس که دنیا را آنگونه که هست بشناسد⁽¹⁾، مانند گروهی مسافر است که در سر منزلى بى‌آب و علف و دشوار اقامت دارند و قصد کوچ کردن به سرزمینى پر نعمت و سرایی پر آب و گیاه را دارند. پس مشکلات راه را تحمّل مى‏کنند و جدایى دوستان را مى‏پذیرند، و سختى سفر و ناگوارى غذا را با جان و دل قبول مى‏کنند تا به سرایی وسیع و منزلگاهی امن با آرامش قدم بگذارند و از تمام سختى‏هاى طول سفر احساس ناراحتى ندارند و هزینه‏هاى مصرف شده را بی‌ مورد نمی دانند و زیان به شمار نمى‏آورند و هیچ چیز براى آنان دوست داشتنى نیست جز آن که به منزل أمن و محل آرامش برسند.

دین و دنیایت را به خدا مى‏سپارم و بهترین خواسته الهى را در آینده و هم اکنون، در دنیا و آخرت، براى تو مى‏خواهم.

 والسلام.

این است فرازهایی از دل نوشته های پدر و پیشوایی مهربان و آگاه به فرزندش امام حسن (علیه السلام)، که گویا در فراسوی سالیانی دراز ضمیر آزادگان و حق جویان را به تفکر و تأمل وا می دارد.

(برگرفته از کتاب نهج البلاغه، نامه سی و یکم ⁽¹⁾)

13 رجب سالروز ولادت مولود کعبه،

پیشوای متقین،  امیرالمؤمنین علی (علیه السلام)

را به تمامی مسلمانان به خصوص شما دوست عزیز تبریک می‌گوییم.