وفای به عهد
واژه پرجاذبه « وفا» از واژه‌های مقدسی است که در میان اقوام و ملتهای گوناگون، با هر عقیده و مسلکی که باشند، از احترام و اهمیت خاصی برخوردار است؛ زیرا تعهد در برابر وعده‌ها و وفای بقراردادها یکی از عالیترین خصلتهای زیبای انسانی بشمار می‌آید که چنین خصلتی برای ادامه زندگی و تعالی و رشد انسان ضروریست.
فطرت انسان از خصلت وفاداری لذّت می‌برد و در مقابل از پیمان شکنی و بی اعتنائی نسبت به تعهدات شدیداً تنفر دارد، حتی باطن انسان در این رابطه بقدری حساس و نیرومند است که کودکان تازه زبان گشوده نیز با همان بیان الکن ویا نگاههای معنی‌دار، عکس‌العمل مثبت و یا منفی خویش را ابراز می‌دارند.
از نظر اسلام وفای به عهد و پیمان دارای آنچنان اهمیتی است که قرآن کریم در آیات بسیاری مسلمانان را به این خصلت انسانی تشویق می‌نماید و آن را از نشانه‌های مؤمنان پیروز بحساب می‌آورد.
«قَدْ اَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ وَالَّذینَهُمْ فی صَلواتِهمْ خاشِعُونَ ... اَلَّذینَهُمْ لِاَمانِاتِهمْ وَ عَهْدِهِمْ راعُونَ»
همانا مؤمنان رستگار شدند، آنانکه در نمازشان خضوع و خشوع دارند و به امانتها و پیمان خویش وفادارند.
«یا اَیُّهَا الَّذینَ امَنُو اَوْفُوا بِالْعُقُودِ»
ای کسانیکه ایمان آورده‌اید به عهد و پیمانها وفا کنید.
